Sana meleğim demek az, gerçekten… Sen çok olağanüstü bir varlıksın benim için. Düşünsene, yaşam kaynağım, aşkım, sevgilim, hayatımın anlamı, bitanem… Hepsi sensin; aşksın sen… Sen öyle çok seviyorum ki; sorsalar: Susuzluktan ölecek olsan bir bardak su mu istersin, yoksa O’nun elini tutmayı mı? Sorunun cevabı o kadar çok belli ki, ölürüm ben senin için… Herkes der, yaparım, ederim, ölürüm, sensiz yaşayamam… Klişeleştirdiler bu sözleri söyleye söyleye… Ama ben o kadar derinden söylüyorum ki… Hani sen bu yazıyı okuyorsun ya, hani o kurban olduğum gözlerini bu kelimelerden geçiriyorsun ya, belki azıcıkta tebessüm ediyorsun ya hani; ölürüm, ölürüm onlara… Keşke benim gözümden görebilsen kendini; kıskanırdın… Sana o kadar çok aşığım ki; tek bir lafınla silerim herkesi, küserim hayata… Sadece sana küsemem, sadece seni bırakamam… Çünkü sen –ismindeki gibi- Su’sun, sen olmadan yaşayamaz senin varlığınla yaşayan bu sefil insan… Bir gün inşallah anlarsın senin için her şeyi yapabileceğimi… İnşallah öyle bir gün gelir ki, görürsün bana baktığın zaman kızaran suratımı, görürsün uyandığın zaman yanında beni, bana yanaşırsın belki, girersin koluma; görürsün, duyarsın senin için atan kalbimi, ritmini… O ritim var ya o ritim, sana bağlı işte… Bana yaklaşırsan, artar… Benden uzaklaşırsan, çok yavaşlar, durur hatta… Çünkü bir kalp kansız, bir insan, kalpsiz, bu dünyada insansız olamayacağı gibi –ki hepsinden daha korkunç- bende sensiz olamam hayatım… Her şeye razıyım her şeye, yeter ki sen hep benle ol, benim ol, sevelim birbirimizi… Utanmadan, sıkılmadan bir ömür boyu sevelim birbirimizi aşkı çocuk oyuncağı sananlara, “aşkım” kelimesinin yüceliğini bilmeden konuşanlara inat… Sensin, evet şu anda bu yazıyı okuyacak olan tek şahıs, sensin kalbimin sahibi… Peki ben kimim; gözkapakların kadar emrine amade, bir çınar ağacının görkemli dalları gibi güven verici, anne kucağı gibi huzur dolu bir yer olabilirim senin için… Çok daha iyileri de olabilirim senin için… Belki daha aşkın ‘a’sını tanıyamadık ama eminim seninle aşkın tarihini bir daha yazacağız… Seninle ben, daha doğrusu biz, şu devirde lanet ve cehennemlik insanların arasından bulduk birbirimizi kocaman bir şansla… Bırakmayalım, sevelim bir ömür boyu; anlayalım aşkın şanını, şöhretini… İleride çocuklarımız olursa “Anne-Baba senin ilk aşkın kimdi?” diye sorarlarsa, “bir dakika oğlum-kızım, resimleri vardır.” yerine orada, karşıda oturan ilk aşkı gösterebilelim… Evet, okuyorsun ya hani yazıyı, ama aklında umarım şu varken okumuşsundur; Seniçookseviyorum…<3