Aşk, sevda… Bana seni hatırlatan ritimlerde, “Selen” isminde, “Su” da… Aşkın, nereye baksam yanımda… Nereye baksam sanki sen… Basit değil aşkım bu aşk, mutluluğundan gözyaşlarına boğulmuşum gecelere, yanaklarında kalbimin fırlayacak gibi olduğu anlar, ellerimizi daha sıkı tutmaya çalıştığımız dakikalar, zamanın ne kadar çabuk geçtiğini fark edemediğimiz dopdolu, daha doğrusu aşk dolu saatler… Hepsinde “sen ve ben”, gelecekte de “sen ve ben”, hep “biz” olarak kalalım… Aşkın, öyle ki, unutturmaz hiç birini... İleride ellerim ellerindeyken şöyle bir geçmişe bakıp “Selen’iiiiiiiiim <3” diye sarılırım sana… Unutulur mu hiç bugünler ya? Ben eğer ki şu dünyaya bir daha gelirsem, herkesin birbirine anlatacağı dopdolu anıları olsa, benim aklımda seninle geçirdiğim dakikalardan başka bir şey olmaz… Kardeşim doğacaktı o gün, küçükte olsam hatırlıyorum o günleri, 9 yaşında falanım… Gittik hastaneye, bekledik 1-2 saat… Kardeşimi gördüğüm an, mutluluğum tavan yapmıştı… Ve tam 5 sene, “bir daha yaşamam öyle mutluluk” dedim… 5 sene. Aşkım, hayatım, sen var ya hayatıma girdiğinden beri, ben kardeşimin doğduğundaki mutluluğun çok ama çok daha fazlasını yaşıyorum… 6. Sınıfı ailemden ayrı okudum ben, onlar Kars’taydı, ben Denizli’de. Kars’ın eğitimi berbat diye babaannemlerde kaldım 1 sene… Nasıl özledim ailemi biliyor musun? Çok özledim… Yani daha yaşım küçük ve ailemden ayrılığı tadıyorum… O özlemi bir düşün. Bir de meleğim, benim sana olan özlemimi düşün… Yemin ediyorum sana olan özlemim, o senedeki aile özleminden daha fazla… Bak bunu kalbimin derinliklerinden söylüyorum; senin özlemin çok daha fazla… Şimdi özlemimin boyutunu “azda olsa” anlayabilmişsindir sevgilim… Sen benim hayatımın anlamısın, hayatımsın… SeniçokseviyorumPrensesim…<3